W związku z dużą ilością zapytań dotyczących nowelizacji pojęcia Lekarza Podstawowej Opieki Zdrowotnej na gruncie ustawy  z dnia 27 października 2017 r. o podstawowej opiece zdrowotnej (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2527) (dalej: „ustawa o POZ”) Okręgowa Izba Lekarska w Tarnowie wyjaśnia, iż definicja Lekarza Podstawowej Opieki Zdrowotnej ulegnie zmianie z dniem 1 stycznia 2025 roku.

W obecnym brzmieniu art. 6 ust. 1 ustawy o POZ wskazano, iż Lekarz POZ to lekarz, który:

1)     posiada tytuł specjalisty w dziedzinie medycyny rodzinnej albo

2)     odbywa szkolenie specjalizacyjne w dziedzinie medycyny rodzinnej, albo

3)     posiada specjalizację II stopnia w dziedzinie medycyny ogólnej

- z którym Narodowy Fundusz Zdrowia zawarł umowę o udzielanie świadczeń z zakresu podstawowej opieki zdrowotnej albo który wykonuje zawód u świadczeniodawcy, z którym Narodowy Fundusz Zdrowia zawarł umowę o udzielanie świadczeń z zakresu podstawowej opieki zdrowotnej, wybrany przez świadczeniobiorcę zgodnie z art. 9.

Począwszy od 1 stycznia 2025 roku powyższy katalog zostanie rozszerzony w punkcie 4) także o lekarza, który posiada specjalizację I lub II stopnia lub tytuł specjalisty w dziedzinie pediatrii, pod warunkiem ukończenia kursu w dziedzinie medycyny rodzinnej.

Również od 1 stycznia 2025 roku obowiązywać zacznie także art. 6 ust. 2 ustawy o POZ, który wskazuje, iż Lekarzem POZ jest także lekarz:

1)     posiadający specjalizację I stopnia w dziedzinie medycyny ogólnej lub

2)     posiadający specjalizację I lub II stopnia lub tytuł specjalisty w dziedzinie chorób wewnętrznych

- udzielający świadczeń zdrowotnych z zakresu podstawowej opieki zdrowotnej przed dniem 31 grudnia 2024 r., pod warunkiem ukończenia kursu, o którym mowa w ust. 1 pkt 4, z zastrzeżeniem art. 14 ustawy z dnia 24 sierpnia 2007 r. o zmianie ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 1172).

W powyższym przypadku warunkiem wykonywania czynności jako Lekarz POZ jest zatem ukończenie kursu w dziedzinie medycyny rodzinnej, z tym jednak zastrzeżeniem, iż na mocy art. 14 w/w ustawy lekarz:

1)     który posiada specjalizację I stopnia w dziedzinie medycyny ogólnej lub specjalizację I lub II stopnia lub tytuł specjalisty w dziedzinie chorób wewnętrznych, lub specjalizację I lub II stopnia lub tytuł specjalisty w dziedzinie pediatrii,

2)     inny niż wymieniony w pkt 1, udzielający nieprzerwanie przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, przez okres nie krótszy niż 10 lat, świadczeń zdrowotnych w zakresie podstawowej opieki zdrowotnej

- zachowuje po dniu wejścia w życie ustawy prawo do udzielania świadczeń zdrowotnych w zakresie podstawowej opieki zdrowotnej.

Podsumowując, nie każdy specjalista z zakresu pediatrii czy też z zakresu chorób wewnętrznych jest zobligowany do ukończenia kursu z medycyny rodzinnej. Obowiązek posiadania ukończonego kursu w dziedzinie medycyny rodzinnej obowiązywać zacznie z dniem 1 stycznia 2025 roku. Obowiązkiem nie są objęci lekarze ww. specjalności pod warunkiem legitymowania się stażem pracy w POZ. Obowiązek ukończenia kursu w dziedzinie medycyny rodzinnej obejmuje swym zakresem tych lekarzy pediatrów i internistów, którzy chcą posiadać status lekarzy Podstawowej Opieki Zdrowotnej. Lekarze interniści i pediatrzy, którzy nie ukończą kursu w dziedzinie medycyny rodzinnej lub nie uzyskają zaświadczenia o wymaganym stażu pracy w POZ, wciąż będą mogli udzielać świadczeń zdrowotnych w POZ po dniu 1 stycznia 2025 roku, jednakże z tą różnicą, że nie będą posiadali statusu pranego lekarza Podstawowej Opieki Zdrowotnej – nie będą mogli zbierać deklaracji POZ, wydawać zaświadczeń lekarza POZ i innych.  Sam kurs w dziedzinie medycyny rodzinnej przeznaczony jest dla lekarzy posiadających specjalizację:

• I lub II stopnia lub tytuł specjalisty w dziedzinie pediatrii,
• I stopnia w dziedzinie medycyny ogólnej,
• I lub II stopnia lub tytuł specjalisty w dziedzinie chorób wewnętrznych.

Kurs obejmuje zagadnienia związane z: zapewnieniem opieki zdrowotnej nad pacjentem i jego rodziną, koordynacją opieki zdrowotnej nad pacjentem w systemie ochrony zdrowia, oceną potrzeb oraz ustaleniem priorytetów zdrowotnych populacji objętej opieką oraz wdrażaniem działań profilaktycznych, rozpoznawaniem, eliminowaniem lub ograniczaniem zagrożeń i problemów zdrowia fizycznego i psychicznego, zapewnieniem profilaktycznej opieki zdrowotnej oraz promocji zdrowia dostosowanych do potrzeb różnych grup społeczeństwa, zapewnieniem edukacji pacjentów w odniesieniu do odpowiedzialności za własne zdrowie i kształtowanie świadomości prozdrowotnej.